Άλλο (royal έκδοση)

Ειν' άλλο να 'σαι πρίγκηπας και άλλο ο αλήτης
άλλο είναι τα Χάιλαντς και άλλο ο Ψηλορείτης
άλλο να είσαι θεατής κι άλλο προσκεκλημένος
αλλό και στην τηλεόραση να νιώθεις καλεσμένος
άλλο η αληθινή ζωή και άλλο η Δυναστεία
άλλα είναι τα σοβαρά και άλλα είναι τ'αστεία
άλλο φόρεμα μόδιστρου και άλλο της μοδίστρας
άλλα τα κρόσια της Chanel κι άλλα της σφουγγαρίστρας
άλλο ντυμένος Finos Films κι άλλο ντυμένος φίνα
άλλο "φτιαγμένο ειδικά" κι άλλο made in Κίνα
άλλο η δώρο-επιταγή κι άλλο το δώρο γάμου
άλλο καπέλο Beatrice κι άλλο της Ρούλας Χάμου
άλλο χαλί το κόκκινο και άλλο η μπουχάρα
άλλο γαμήλιο catering κι άλλο τ'αρνί στη σχάρα
άλλο το ΚΤΕΟ με λάδωμα και άλλο η λιμουζίνα
άλλο μπάντα βασιλική και άλλο Πέγκυ Ζήνα
άλλο βασίλισσα γιαγιά κι άλλο η κύρα Κούλα
άλλο τσαντάκι Louis Vuitton κι άλλο χαρτοσακούλα
άλλο καρό του Βurberry κι άλλο καρό δεκάρι
άλλο παλάτι αχανές κι άλλο στενό δυάρι
άλλο Becks και Victoria κι άλλο Βανδή και Ντέμης
άλλο πεθαίνεις πιο αργά κι άλλο αργοπεθαίνεις
άλλο είναι το άλογο και άλλο ο γαϊδαράκος
άλλο να είσαι άεργος κι άλλο να είσαι ράκος
άλλο η Pippa αδερφή κι άλλο η πίπα η άλλη
άλλο γυναίκας λογική κι άλλο αντρός κεφάλι
άλλο κορώνα-γράμματα κι άλλο κορώνα νύφης
άλλο να είσαι ο Ιζνογκούντ και άλλο ο χαλίφης...

Ο Κουζουλός

όφου κι από μιτσό μιτσό
στο επώνυμο είχα -ακη
κρι κρι για κατοικίδιο
αντί για χελωνάκι

στο μπιμπερό είχα τσικουδιά
χοχλιούς είχα για κρέμα
γεράνι είχα στις φλέβες μου
αντί να έχω αίμα

νανούρισμα ήτανε ορέ
για μένα ο πεντοζάλης
και δίπλα μου ήτανε κοντός
ακόμα και ο Γκάλης

μία μαχαίρα κρητική
είχα για κουδουνίστρα
εγώ ήμουν ο Αγαμέμνωνας
κι αυτή η Κλυταιμνήστρα

πρώτη φορά που μίλησα
έιπα μια μαντινάδα
και όταν επερπάτησα
εσίστηκε η Ελλάδα

τσι μπαλωθιές μου άκουγε
όλος ο Ψηλορείτης
κι όλοι τους με φωνάζανε
τον κουζουλό τσι Κρήτης

Παίσχος.

Μου μοιάζει μεγαλύτερη η μεγάλη εβδομάδα
φέτος τη νιώθω πιο βαριά στο χέρι τη λαμπάδα
μέσα της κρύβει απέχθεια, ευθύνες μα κι ελπίδες
η φλόγα σε βοηθάει να δεις όσα ποτέ δεν είδες
να νιώσεις πάλι πιο μικρός μπροστά στο μεγαλέιο
μα όχι για τους λόγους που σου ΄παν στο σχολείο
είναι που σε πλακώνει ντροπή γι'αυτά που βλέπεις
τριάκοντα αργύρια μιας πιο μοντέρνας τσέπης
Ιούδες να διδάσκουνε αξίες και αρχές
κάτω απ'τα ράσα κρύβονται διμούτσουνες οχιές
τη θέση της κατάνυξης παίρνει η δυσφορία
ανάσταση θα κάνουμε και φέτος με απορία
αν ήταν θέλημα θεού αυτή η δοξασία
ή αν επιτήδειοι κήρυκες μας ραίνουν με αφασία
Χριστός ανέστη διπλανέ, μα σένα τί σε νοιάζει;
σε μηχανή εκμετάλλευσης κατάντησες γρανάζι
εγώ το Πάσχα σπίτι μου φέτος θα το περάσω
και θα σταυρώνω νοητά της απληστίας το ράσο
μέσα μου έχω το θεό, μέσα μου και το φως
κι ανάμεσα σε ίσους, είμαι ίσα σοφός
λαμπάδα που δε λιώνει μέχρι τον άλλο χρόνο
έδεσα στο χέρι μου και έλυσα τον φθόνο.

Στη μνήμη

Στη μνήμη του μπαρμπέρη, που ήταν στη γωνία
στη μνήμη και του καπιταλισμού σ'αυτή την κοινωνία

Στη μνήμη της υγείας, στη μνήμη του θανάτου
στη μνήμη και των εκπομπών του Νίκου Ευαγγελάτου

Στη μνήμη της αγάπης, του γέλιου, της χαράς
στη μνήμη της κατάθλιψης που πέφτει ο φουκαράς

Στη μνήμη των διασήμων, στη μνήμη ηγετών
στη μνήμη και της Μπάρμπι, στη μνήμη του Τζον Τζον

Στη μνήμη των χρημάτων, όλων των χρωμάτων
στη μνήμη της εκπαίδευσης των άχρωμων τεράτων

Στη μνήμη του πλανήτη μας που μας φιλοξενεί
στη μνήμη της συνείδησης που φαίνεται κενή

Στη μνήμη του πολέμου, μνήμη που πονάει
στη μνήμη και της μνήμης μας που όλο το ξεχνάει

Στη μνήμη των παιδιών και της οικογενείας
στη μνήμη του φανταστικού, στη μνήμη της ταινίας

Στη μνήμη του καλόγερου και των ιστολογίων
στη μνήμη και του ρετιρέ, μα και των υπογείων...

ΜακεδοΜία.

Θέση είπα να πάρω στο θέμα των Σκοπίων
το θέμα λέω να θέσω σε επίπεδο νηπίων
"ξέρετε παιδάκια το χάρτη της Ελλάδας;"
και ΄κείνα με κοιτούν με βλέμμα αγελάδας
έτσι όπως μας κοιτούν Σκόπια κι Αμερικάνοι
νομίζουν στην πατρίδα μας ζουν μόνο κορμοράνοι
έτσι επειδή τους κάπνισε να 'ναι Μακεδονία
καθόμαστε ασχολούμαστε όλοι μας με μανία
εντύπωση σας δώσαμε "έλατε όλοι και χέστε"
βρε ούρτ που η Ελλάδα μας ειν'μπάτε σκύλοι αλέστε
δεν παίζει διαπραγμάτευση σ'όνομα κι ιστορία
και κρίμα που δε λύσαμε ήδη την απορία
αν η Μακεδονία ειν'όνομα μόνο για την Ελλάδα
ή αν το κερδίζεις σε διαγωνισμό κι από πορτοκαλάδα
μα έχουμε για στόματα της χώρας μας στον κόσμο
η το ΠΑΣΟΚ το μαϊντανό, ή τη ΝΔ το δυόσμο
τη χώρα μας κατάντησαν για όλους να 'ναι μέρος
που κάποτε έλεγε κανά σωστό κανάς μουσάτος γέρος
κι είμαστε πλέον πάτημα για κάθε τρελαμένο
κρατώντας τόνους χαμηλούς, το στόμα μας ραμμένο
να δείξουμε ότι είμαστε οι πλέον πολιτισμένοι
εμένα όμως μου μοιάζουμε να είμαστε οι φτυσμένοι
διπλωματία χρειάζεται να επιτευχθούν οι στόχοι
διπλώστε όμως το χάρτη μας κι απέξω γράψτε ΟΧΙ.

Ο εξωγήινος (μέρος τρίτο)

Μετά από το αγγλόφωνο μεγάλο πατατράκ
ο εξωγήινος, ζήτησε της Γητ το vegi mac
άκουσε που το έλεγε στο φίλο της καλόγερο
που όταν βλέπει το φαϊ, σου μοιάζει με πορνόγερο
του τρέχουνε τα σάλια και το κοιτάει λάγνα
και τα μενού είναι γι'αυτόν κάτι σαν κάρτα μάγνα
πείθεται μ'όλα αυτά λοιπόν να πάει στην Ελβετία
μπας και τη θέση της, στην ομορφιά, δώσει η αλητεία
χώρα μ'οργάνωση τρελή και φυσική ομορφιά
εκεί που οι αγελάδες μοιάζουν με το Σουφλιά
ότι και να συμβαίνει, χαμπάρι αυτές δεν παίρνουν
βλέπουν τον εξωγήινο και το κεφάλι γέρνουν
ψάχνουν να βρουν σακούλες με βρώμικα λεφτά
"μόνο γι' αυτό οι ξένοι, έρχονται τώρα πια"
γι'αυτό αγόρασε σουγιά, ρολόι και σοκολάτα
κι ευθύς μεταμφιέστηκε σε γιάπη με γραβάτα
έτσι, αμέσως σκέφτηκε, θα μάθω πιο καλά
ανάλογα αν είναι του πλούτου τα μυαλά
νιώθει λίγο καλύτερα πια για την ανθρωπότητα
σκεπτόμενος, ο άνθρωπος τί θεωρεί ποιότητα
ποιότητα που εκφράζεται μέσα απο το status
και κάθονται όλοι στητοί σαν ναν'πάνω σε κάκτους
"τουλάχιστον ετούτοι εδώ είναι ειρηνικοί"
(τραβάει κι ένα φάσκελο προς την Αμερική)
καλύτερα οργανωτικοί αλλά και υλιστές
παρά ένα μπουρδέλο και κοσμικοί ληστές
αυτό που λείπει από εδώ είναι λιγάκι ένταση
σαν τσακωμένοι φαίνονται όλοι με τη διασκέδαση
ασε που εκτός του vegi mac διακρίνει ασιτία
γι' αυτό τώρα την κάνει κι από την Ελβετία...

O εξωγήινος (μέρος 2ο)

από τις ΗΠΑ φεύγει δεν ξέρει που να πάει
στο δρόμο ένα αμερικανό βρίσκει και τον ρωτάει:
"I want to know about earth,where should I go next?"
μα η απάντηση του φάνηκε σαν από teletext
σα γράμματα να έλειπαν,μισές μοιάζαν οι λέξεις
την προφόρα με γουάγουα άντε να την αντέξεις..
γι' αυτό ο εξωγήινος την κάνει για Αγγλία
που 'χει την ίδια γλώσσα, κι έχουν στενή φιλία
τη θέα είπε να δει επάνω στο Big Ben
βλέπει χιλιάδες φοιτητές,μοιάζουν όλοι σε ζεν
βλέπει και κάτι ανάκτορα και μέσα μια γριά
ένα λιμοκοντόρο, και δυό ξανθά παιδιά
ζούνε πλουσιοπάροχα, καλύτερα απ'τους άλλους
κι όλοι τους καμαρώνουνε, "ωχ, έμπλεξα με κάλους"
πληρώνουν μια οικογένεια για να την καμαρώνουν
και χίλιες άλλες που πεινούν τραπέζι πια δε στρώνουν
φοβάται να παρέμβει, τα τούνελ ειν'πολλά
κι οι mercedes τρακάρουνε μόνες τους και καλά
λέει λοιπόν να επισκεφτεί και τον πρωθυπουργό
"Mπέκαμ θαρρώ τον λένε, τον έχουν για αρχηγό"
πηγαίνοντας λοιπόν, βρίσκει κάποια εμπόδια
1000 μπουκάλια μπύρας, του αγώνα τα εφόδια
να πιουν μέχρι να σκάσουν μα και να πλακωθούν
κι οι γκόμενες, όλες ξανθές, μπούτια να προωθούν
αμέσως σιγουρεύτηκε τι ειν'κι οι πολιτικοί
δεν παίζει να 'ν καλύτεροι αφού είναι από έκει
για ένα αυτιάγκουρα έμαθε, τον mister Τόνι Μπλερ
στον gay όποιος αντιμιλά γίνεται κιλελέρ
τα δυό μυαλά ταιριάξανε και δίπλα απο το Μπους
ασκεί ευφυή πολιτική για παρανοϊκούς
ο εξωγήινος ανησυχεί τώρα για το IQ μας
που αν κρίνει απ'τους ηγέτες μας, είναι σαν του φυκιού μας
οπότε ετοιμάζεται πάλι να αλλάξει χώρα
μα θα επιλέξει πιο καλά το που θα πάει τώρα...

Ο εξωγήινος

ο εξωγήινος έφτασε στη γη με τους ανθρώπους
να μελετήσει θέλησε ποιοί ζουν σ'αυτούς τους τόπους
σκέφτηκε να προσγειωθεί πρώτα κάπου στις ΗΠΑ
που τόση δύναμη έχουνε κι ας μην έχουνε τσίπα
αμέσως νιώθει θαυμασμό για τα επιτεύγματα μας
ο άνθρωπος έχει big mac στη θέση της μπανάνας!
τεχνολογία φοβερή, κτίρια που σε σκιάζουν
μα κάποιοι σε τροχόσπιτα που το χειμώνα μπάζουν
το χρήμα είναι η διαφορά και το 'χει καταλάβει
μα μόνοι τους τσακώνονται ποιός δίνει ποιός θα λάβει;
του έκανε εντύπωση αυτή η ανικανότητα
να μοιραστεί στο είδος ισότιμα η ποσότητα
θέλει να δει ποιοί διοικούν και φτάνει στο πεντάγωνο
εκεί που η μαλακία ειν'σ'όλους στο τετράγωνο
πόλεμοι οργανώνονται μα λόγος δεν υπάρχει
"μα μόνοι τους φαγώνονται; ας πάω στον πλανητάρχη"
εκεί καταλαβαίνει κάτι για το Δαρβίνο
η εξέλιξη που έλεγε είναι σαν τραμπολίνο
οι πίθηκοι εξελίχτηκαν στους τωρινούς ανθρώπους
οι οποίοι μετεξελίσσονται σε πίθηκους στους τρόπους
έτσι ο εξωγήινος σκέφτηκε να φύγει
να δεί αν κι ο υπόλοιπος κόσμος έχει ξεφύγει...




(Από "τα ταξίδια του εξωγήινου".Μέρος πρώτο..)

Μιχαλάκης Μάγιερς (3)

Η νύχτα αυτή που πέρασε ένιωσες πως σε γέρασε
μα το πικρό ποτήρι ο Μάικ άλλον κέρασε
γλίτωσες νομίζεις, μα δεν υπολογίζεις
το φόβο του θα έχεις στο σπίτι όταν γυρίζεις
γι' αυτό μη νιώθεις λάσκα, δεν είσαι στην Αλάσκα
κράτα τα μάτια σου ανοιχτά μήπως και δεις τη μάσκα
κι όταν σε πιάσει ζάλη και βρίσκεσαι σε χάλι
το χτύπημα θα 'χεις δεχτεί του Μάγιερς του Μιχάλη...

Μιχαλάκης Μάγιερς (2)

Η ώρα πλησιάζει, η πόλη σκοτεινιάζει
κι ο Μιχαλάκης παγερά τη μάσκα του ετοιμάζει
μπορεί να προσποιούνται, μα όλοι τον φοβούνται
με το 'να μάτι ανοιχτό το βράδυ θα κοιμούνται
το όπλο του τρομάζει, κρίνει μα δε δίκαζει
η μουσική από πίσω του, ξέρω σ'ανατριχιάζει
το ένιωσες ερχόμενος, ο θάνατος απρόσμενος
σε έβαλα σε σκέψεις...λες να 'σαι ο επόμενος;

Μιχαλάκης Μάγιερς

H μέρα των νεκρών, υπόγειων ερχομών
φαντάσματα φτιαγμένα απ'το μυαλό Ιρλανδών
ντυμένος σκελετός, σε δρόμο δίχως φώς
με αστραπές του φώτισε το σκηνικό ο καιρός
την πόρτα σου χτυπάει, γλυκάκι σου ζητάει
δε θες να του ανοίξεις, μα δεν τα παρατάει
πάει σε πόρτα άλλη, σηκώνει το κεφάλι
κανείς δε λέει όχι στο Μάγιερς το Μιχάλη
μπαίνει μέσα στο σπίτι, φιμώνει τον αλήτη
στη λίστα με τα θύματα, η αδερφή του τρίτη
τον βρίσκουν σταθερό, μαζί με το μωρό
τους φαίνεται αθώος μα πίσω μακελειό
η μάσκα τον αλλάζει, το δολοφόνο βγάζει
του φόβου την επιστροφή, για χρόνια σχεδιάζει
στο άσυλο που μένει, δεν τον κρατάνε, βγαίνει
γι΄ αυτό και κάθε halloween η μάσκα ξαναμπαίνει...

Μανιφέστο

πολιτικοί,κολλητικοί, το έργο το 'χω ξαναδεί
τα αυτιά μου τώρα κλείνω
η εποχή της αλλαγής, πήρε μορφή αποφυγής
κι όταν τους βλέπω φτύνω

βαμμένα κομματόσκυλα, το μήνυμα εγω το ΄στειλα
με ψήφο που έχει αξία
δικό μου κόμμα έκανα, αντίδραση στα έδρανα
πράξη στην απραξία

τον εαυτό μου ψήφησα, συνέπειες αψήφησα
χάρη δε θα σας κάνω
ανώφελο σας φαίνεται, και σίγουρα επίμενετε
πως θα 'στε από πάνω

θα δείτε όμως την πλάτη μου, το γυαλισμένο μάτι μου
το δημιούργημά σας
ξαπλώστε όπως στρώσατε, ηρθ' η ώρα να πληρώσετε
για το κακούργημά σας

την πρόοδο με όπισθεν, εις βάρος μας ανέκαθεν
κι οι τσέπες σας γεμάτες
παιδεία που δεν παίζεται, υγεία να τη χαίρεστε
πολίτες για πελάτες

τα χρόνια που μας φάγατε, όνειρα που πουλάγατε
ελπίδες που κρεμάτε
παγκόσμιος εξευτελισμός, ο εθνικός μας ξεπεσμός
κι εσείς στο πως θα φάτε

την ιστορία ξεχάσατε, στα μουλωχτά περάσατε
νεοελληνικό μοντέλο;
συντάξεις χαρτζιλίκια σας, βουλή για τα αραλίκια σας
δημόσιο μπουρδέλο

ο κόσμος αφυπνίζεται, πολιτικά ορίζεται
γι' αυτό ότι φάτε φάτε
σας χαιρετώ απ' το άσυλο, με το μεσαίο δάχτυλο
και στο καλό να πάτε...

Ποιητή άκου

Ποίηση έχει να φαν' κι οι κότες
ο καθένας μας ένας Μαβίλης
εγώ όμως έκλεψα μιας φίλης
κι αυτή μου έκλεψε τις νότες

η ανταλλαγή μας με συμφέρει
εγώ έχω φήμη στην κουλτούρα
αυτή είναι τίγκα στη μαστούρα
του μπουζουξίδικου το αστέρι

στο βωμό της δόξας γίνονται όλα
μα 'σύ ψωνάρα ποιητή ξεκόλλα
και άδειασε μας λίγο τη γωνία

να μη σου μπαίνουν πολλές ιδέες
βλέποντας τέτοιες ρίμες ωραίες
για ποιήμα μου, μόνο, έχε αγωνία

Στο νερό

Ακούμπησε η πατούσα μου στην άκρη του νερού
τα κάτουρα κατάλαβα των Ίνκας του Περού
εδώ ήρθα για να δροσιστώ; δεν έμενα στο σπίτι;
Bonnie λέν' τη βρωμιά εδώ κι εγώ είμαι ο Warren Beatty
μπαίνω λίγο διστακτικά να μη βραχώ παντού
με κάνει όμως μούσκεμα η μπάλα διπλανού
του ρίχνω δολοφονική ματιά σαν άλλος James Bond
και με τη γλώσσα τρίβω ηχητικά το δόντ
βουτάω με μισή καρδιά και κλείνω και τη μύτη
φύκια κολλάν' στη μούρη μου και βρίζω τον αλήτη
που 'χεσε απολαμβάνοντας ετούτη τη λιακάδα
κι έγω όταν αναδύθηκα συνάντησα κουράδα

βγαίνω αμέσως έξω βρίζοντας τα θεία
"Ηρέμησε μήτερα, δε σου 'βρισα τη θεία..."
άμα ξανάρθω εγώ εδώ να μη με λένε Πέτρο
"όχι μαμά δε σ΄ έστειλα κοντά στον Άγιο Πέτρο!"


αυτή ήταν η ιστορία, τρία μέρη συναπτά
και μέχρι την επόμενη, ο Κ χαιρετά...

Η παραλία

Στην παραλία φτάσαμε για θερινή εξόρμηση
όμως με τέτοιο φόρτωμα, θύμιζε μετακόμιση
μια άδεια θέση ψάχναμε λουσμένοι στον ιδρώτα
ενώ στη σαγιονάρα μου πιάστηκε μια καπότα
το βρήκαμε το μέρος μας και στήνω την ομπρέλα
κοζάροντας τουρίστρια με ύφος "ciao bella!"
φουσκώνω τρία στρώματα και τέσσερα μπρατσάκια
φουσκώνω και το στήθος μου να κρύψω τα παχάκια
ενώ πάω στη θάλασσα κάτουρο να συνδράμω
βοήθεια ήθελε η γιαγιά να σωριαστεί στην άμμο
τώρα ζητούσε και σκιά για να διαβάσει Λόρκα
μα η ομπρέλα ειν΄ γι' άνθρωπο δεν φτάνει για την όρκα
φωνάζαμε, βριζόμασταν οι τρείς μας εν χορώ
και τα παιδιά ουρλιάζανε μπαίνοντας στο νερό
οι δίπλα απομακρύνονται μ' εκφράσεις όχι ωραίες
πάντα τυχαίνουν δίπλα μας οι ήσυχες παρέες

στη θάλασσα η πεθερά κι εγώ έξω σαν το βλάκα
όταν την είδα στο νερό, θυμήθηκα Μουστάκα
να τήνε πνίξω τελικά, ή λες να το αποφύγω;
το post με τίτλο "στο νερό", ακολουθεί σε λίγο...

Πριν το μπάνιο

Καλοκαιράκι έφτασε, και φεύγω για μπανάκι
το στιλ που θα 'χω στις βουτιές είναι του Μητσοτάκη
φοράω καπέλο και μαγιό, μάσκα κι αναπνευστήρα
παίρνω γυναίκα και παιδιά, και τη γιαγιά τη χήρα
μαζί με αντιηλιακά, παιχνίδια και πετσέτες
τους στρίμωξα στο αμάξι μου κρατώντας τις ρακέτες
αυτές τις έβαλα μετά πάνω απ΄τα φαγητά
δίπλα απο την ομπρέλα και πίσω απ'τα ποτά
κάτω απο σταυρόλεξα, βιβλία και μπρατσάκια
ανάμεσα στις ψάθες μας, μαζί με τα μπαλάκια
μετά έβαλα όλα τα σκαμπό και ένα μινι-πάγκο
το πορτ-μπαγκάζ δεν έκλεινε και το 'δεσα με σπάγγο
έτσι ξεκινήσαμε κι ας ήμουν ήδη ράκος
δεν ήξερες, δε ρώταγες; θα μου 'λεγε ο Μάρκος...

παρκάρουμε σε μια σκιά που αργότερα δε θα'ναι
κι όταν καεί ο κώλος τους θα πέσουν να με φάνε
η πεθερά μου μου 'ριχνε ευθύνες που έχει ζέστη
κι εγώ έλεγα απο μέσα μου "μην απαντήσεις,χες τη!"
αυτή ήταν μόνο η αρχή για τη γιαγιά Αμαλία
τα υπόλοιπα θα σας τα πω με τίτλο "η παραλία"...