Μιχαλάκης Μάγιερς (3)

Η νύχτα αυτή που πέρασε ένιωσες πως σε γέρασε
μα το πικρό ποτήρι ο Μάικ άλλον κέρασε
γλίτωσες νομίζεις, μα δεν υπολογίζεις
το φόβο του θα έχεις στο σπίτι όταν γυρίζεις
γι' αυτό μη νιώθεις λάσκα, δεν είσαι στην Αλάσκα
κράτα τα μάτια σου ανοιχτά μήπως και δεις τη μάσκα
κι όταν σε πιάσει ζάλη και βρίσκεσαι σε χάλι
το χτύπημα θα 'χεις δεχτεί του Μάγιερς του Μιχάλη...

Μιχαλάκης Μάγιερς (2)

Η ώρα πλησιάζει, η πόλη σκοτεινιάζει
κι ο Μιχαλάκης παγερά τη μάσκα του ετοιμάζει
μπορεί να προσποιούνται, μα όλοι τον φοβούνται
με το 'να μάτι ανοιχτό το βράδυ θα κοιμούνται
το όπλο του τρομάζει, κρίνει μα δε δίκαζει
η μουσική από πίσω του, ξέρω σ'ανατριχιάζει
το ένιωσες ερχόμενος, ο θάνατος απρόσμενος
σε έβαλα σε σκέψεις...λες να 'σαι ο επόμενος;

Μιχαλάκης Μάγιερς

H μέρα των νεκρών, υπόγειων ερχομών
φαντάσματα φτιαγμένα απ'το μυαλό Ιρλανδών
ντυμένος σκελετός, σε δρόμο δίχως φώς
με αστραπές του φώτισε το σκηνικό ο καιρός
την πόρτα σου χτυπάει, γλυκάκι σου ζητάει
δε θες να του ανοίξεις, μα δεν τα παρατάει
πάει σε πόρτα άλλη, σηκώνει το κεφάλι
κανείς δε λέει όχι στο Μάγιερς το Μιχάλη
μπαίνει μέσα στο σπίτι, φιμώνει τον αλήτη
στη λίστα με τα θύματα, η αδερφή του τρίτη
τον βρίσκουν σταθερό, μαζί με το μωρό
τους φαίνεται αθώος μα πίσω μακελειό
η μάσκα τον αλλάζει, το δολοφόνο βγάζει
του φόβου την επιστροφή, για χρόνια σχεδιάζει
στο άσυλο που μένει, δεν τον κρατάνε, βγαίνει
γι΄ αυτό και κάθε halloween η μάσκα ξαναμπαίνει...

Μανιφέστο

πολιτικοί,κολλητικοί, το έργο το 'χω ξαναδεί
τα αυτιά μου τώρα κλείνω
η εποχή της αλλαγής, πήρε μορφή αποφυγής
κι όταν τους βλέπω φτύνω

βαμμένα κομματόσκυλα, το μήνυμα εγω το ΄στειλα
με ψήφο που έχει αξία
δικό μου κόμμα έκανα, αντίδραση στα έδρανα
πράξη στην απραξία

τον εαυτό μου ψήφησα, συνέπειες αψήφησα
χάρη δε θα σας κάνω
ανώφελο σας φαίνεται, και σίγουρα επίμενετε
πως θα 'στε από πάνω

θα δείτε όμως την πλάτη μου, το γυαλισμένο μάτι μου
το δημιούργημά σας
ξαπλώστε όπως στρώσατε, ηρθ' η ώρα να πληρώσετε
για το κακούργημά σας

την πρόοδο με όπισθεν, εις βάρος μας ανέκαθεν
κι οι τσέπες σας γεμάτες
παιδεία που δεν παίζεται, υγεία να τη χαίρεστε
πολίτες για πελάτες

τα χρόνια που μας φάγατε, όνειρα που πουλάγατε
ελπίδες που κρεμάτε
παγκόσμιος εξευτελισμός, ο εθνικός μας ξεπεσμός
κι εσείς στο πως θα φάτε

την ιστορία ξεχάσατε, στα μουλωχτά περάσατε
νεοελληνικό μοντέλο;
συντάξεις χαρτζιλίκια σας, βουλή για τα αραλίκια σας
δημόσιο μπουρδέλο

ο κόσμος αφυπνίζεται, πολιτικά ορίζεται
γι' αυτό ότι φάτε φάτε
σας χαιρετώ απ' το άσυλο, με το μεσαίο δάχτυλο
και στο καλό να πάτε...

Ποιητή άκου

Ποίηση έχει να φαν' κι οι κότες
ο καθένας μας ένας Μαβίλης
εγώ όμως έκλεψα μιας φίλης
κι αυτή μου έκλεψε τις νότες

η ανταλλαγή μας με συμφέρει
εγώ έχω φήμη στην κουλτούρα
αυτή είναι τίγκα στη μαστούρα
του μπουζουξίδικου το αστέρι

στο βωμό της δόξας γίνονται όλα
μα 'σύ ψωνάρα ποιητή ξεκόλλα
και άδειασε μας λίγο τη γωνία

να μη σου μπαίνουν πολλές ιδέες
βλέποντας τέτοιες ρίμες ωραίες
για ποιήμα μου, μόνο, έχε αγωνία

Στο νερό

Ακούμπησε η πατούσα μου στην άκρη του νερού
τα κάτουρα κατάλαβα των Ίνκας του Περού
εδώ ήρθα για να δροσιστώ; δεν έμενα στο σπίτι;
Bonnie λέν' τη βρωμιά εδώ κι εγώ είμαι ο Warren Beatty
μπαίνω λίγο διστακτικά να μη βραχώ παντού
με κάνει όμως μούσκεμα η μπάλα διπλανού
του ρίχνω δολοφονική ματιά σαν άλλος James Bond
και με τη γλώσσα τρίβω ηχητικά το δόντ
βουτάω με μισή καρδιά και κλείνω και τη μύτη
φύκια κολλάν' στη μούρη μου και βρίζω τον αλήτη
που 'χεσε απολαμβάνοντας ετούτη τη λιακάδα
κι έγω όταν αναδύθηκα συνάντησα κουράδα

βγαίνω αμέσως έξω βρίζοντας τα θεία
"Ηρέμησε μήτερα, δε σου 'βρισα τη θεία..."
άμα ξανάρθω εγώ εδώ να μη με λένε Πέτρο
"όχι μαμά δε σ΄ έστειλα κοντά στον Άγιο Πέτρο!"


αυτή ήταν η ιστορία, τρία μέρη συναπτά
και μέχρι την επόμενη, ο Κ χαιρετά...

Η παραλία

Στην παραλία φτάσαμε για θερινή εξόρμηση
όμως με τέτοιο φόρτωμα, θύμιζε μετακόμιση
μια άδεια θέση ψάχναμε λουσμένοι στον ιδρώτα
ενώ στη σαγιονάρα μου πιάστηκε μια καπότα
το βρήκαμε το μέρος μας και στήνω την ομπρέλα
κοζάροντας τουρίστρια με ύφος "ciao bella!"
φουσκώνω τρία στρώματα και τέσσερα μπρατσάκια
φουσκώνω και το στήθος μου να κρύψω τα παχάκια
ενώ πάω στη θάλασσα κάτουρο να συνδράμω
βοήθεια ήθελε η γιαγιά να σωριαστεί στην άμμο
τώρα ζητούσε και σκιά για να διαβάσει Λόρκα
μα η ομπρέλα ειν΄ γι' άνθρωπο δεν φτάνει για την όρκα
φωνάζαμε, βριζόμασταν οι τρείς μας εν χορώ
και τα παιδιά ουρλιάζανε μπαίνοντας στο νερό
οι δίπλα απομακρύνονται μ' εκφράσεις όχι ωραίες
πάντα τυχαίνουν δίπλα μας οι ήσυχες παρέες

στη θάλασσα η πεθερά κι εγώ έξω σαν το βλάκα
όταν την είδα στο νερό, θυμήθηκα Μουστάκα
να τήνε πνίξω τελικά, ή λες να το αποφύγω;
το post με τίτλο "στο νερό", ακολουθεί σε λίγο...

Πριν το μπάνιο

Καλοκαιράκι έφτασε, και φεύγω για μπανάκι
το στιλ που θα 'χω στις βουτιές είναι του Μητσοτάκη
φοράω καπέλο και μαγιό, μάσκα κι αναπνευστήρα
παίρνω γυναίκα και παιδιά, και τη γιαγιά τη χήρα
μαζί με αντιηλιακά, παιχνίδια και πετσέτες
τους στρίμωξα στο αμάξι μου κρατώντας τις ρακέτες
αυτές τις έβαλα μετά πάνω απ΄τα φαγητά
δίπλα απο την ομπρέλα και πίσω απ'τα ποτά
κάτω απο σταυρόλεξα, βιβλία και μπρατσάκια
ανάμεσα στις ψάθες μας, μαζί με τα μπαλάκια
μετά έβαλα όλα τα σκαμπό και ένα μινι-πάγκο
το πορτ-μπαγκάζ δεν έκλεινε και το 'δεσα με σπάγγο
έτσι ξεκινήσαμε κι ας ήμουν ήδη ράκος
δεν ήξερες, δε ρώταγες; θα μου 'λεγε ο Μάρκος...

παρκάρουμε σε μια σκιά που αργότερα δε θα'ναι
κι όταν καεί ο κώλος τους θα πέσουν να με φάνε
η πεθερά μου μου 'ριχνε ευθύνες που έχει ζέστη
κι εγώ έλεγα απο μέσα μου "μην απαντήσεις,χες τη!"
αυτή ήταν μόνο η αρχή για τη γιαγιά Αμαλία
τα υπόλοιπα θα σας τα πω με τίτλο "η παραλία"...