Καλοκαιράκι έφτασε, και φεύγω για μπανάκι
το στιλ που θα 'χω στις βουτιές είναι του Μητσοτάκη
φοράω καπέλο και μαγιό, μάσκα κι αναπνευστήρα
παίρνω γυναίκα και παιδιά, και τη γιαγιά τη χήρα
μαζί με αντιηλιακά, παιχνίδια και πετσέτες
τους στρίμωξα στο αμάξι μου κρατώντας τις ρακέτες
αυτές τις έβαλα μετά πάνω απ΄τα φαγητά
δίπλα απο την ομπρέλα και πίσω απ'τα ποτά
κάτω απο σταυρόλεξα, βιβλία και μπρατσάκια
ανάμεσα στις ψάθες μας, μαζί με τα μπαλάκια
μετά έβαλα όλα τα σκαμπό και ένα μινι-πάγκο
το πορτ-μπαγκάζ δεν έκλεινε και το 'δεσα με σπάγγο
έτσι ξεκινήσαμε κι ας ήμουν ήδη ράκος
δεν ήξερες, δε ρώταγες; θα μου 'λεγε ο Μάρκος...
παρκάρουμε σε μια σκιά που αργότερα δε θα'ναι
κι όταν καεί ο κώλος τους θα πέσουν να με φάνε
η πεθερά μου μου 'ριχνε ευθύνες που έχει ζέστη
κι εγώ έλεγα απο μέσα μου "μην απαντήσεις,χες τη!"
αυτή ήταν μόνο η αρχή για τη γιαγιά Αμαλία
τα υπόλοιπα θα σας τα πω με τίτλο "η παραλία"...
